Pippie was een lief klein albinofretje van 5 ½ jaar. De eigenaar was gek met haar en nam haar altijd overal mee naar toe. Soms gewoon in zijn jaszak. Ze liep nooit bij hem weg. Ze kende ook wat kunstjes; zo kon ze bierdoppen apporteren en kon ze op commando over haar rug rollen zoals sommige honden dat ook kunnen. De eigenaar was een stoere gespierde kerel uit het westen van het land. Enkele tatoeages sierden zijn armen en wie weet waar nog meer.
De laatste tijd was Pippie wat slomer en sliep veel. Bovendien was het hem opgevallen dat ze wel erg diep sliep. Ze werd moeilijk wakker. Een paar keer was hij erg geschrokken omdat hij dacht dat ze dood was. Gelukkig was dat niet het geval. Ze werd ook wat magerder en hij was haar daarom aan het bijvoeren met RC REcovery Liquid. Dat hielp wel iets. Laatst was hij toch maar even naar de dierenarts geweest want ze liep nu ook wat wankel. Natuurlijk liet ze dat tijdens het consult niet zien aan de dierenarts. De dierenarts onderzocht haar volledig en vermoedde dat de veranderingen mogelijk door het ouder worden werd veroorzaakt. Ze raadde hem aan om de bijvoeding voort te zetten en bij grotere problemen terug te komen voor een nader onderzoek. Gerustgesteld ging de eigenaar naar huis. Maar dat duurde niet lang.
Die avond liet hij Pippie rondlopen en weer viel ze af en toe om met haar achterhand. Tevens stond ze een paar seconden wat wezenloos voor zich uit te staren. Dat zat hem toch niet lekker. Hij ging op zoek op Internet. Hij kwam uit op onze nieuwe website van de Frettenkliniek en las daar alle genoemde ziektes heel aandachtig door. Het koste hem wel een hele avond maar uiteindelijk kwam hij tot de conclusie dat de verschijnselen wel erg veel leken op het hebben van “insulinomen”. Insulinomen zijn kleine tumortjes in de alvleesklier die tot gevolg hebben dat het bloedsuiker te laag wordt en de fret genoemde verschijnselen krijgt en uiteindelijk in coma kan raken en sterven.
Gewapend met deze informatie ging hij de volgende dag weer terug naar zijn eigen dierenarts. Die las hetgeen hij had uitgeprint en meegenomen aandachtig door. Ze was het met hem eens. Samen besloten ze dat er bloed moest worden afgenomen. Dat ging niet erg gemakkelijk want de dierenarts had dit nog nooit gedaan bij een fretje. Na een lichte verdoving lukte het uiteindelijk. Inderdaad…. het bloedsuikergehalte was te laag.
De dierenarts nam vervolgens met mij contact op over de beste behandeling van Pippie. Gezien de leeftijd raadde ik aan om de fret te laten opereren. Dat kan naar mijn mening het beste op de Frettenkliniek vanwege de uitgebreide ervaring die wij daar in de afgelopen 40 jaar over hebben opgebouwd. De eigenaar was dolblij dat er iets aan gedaan kon worden en maakte gelijk een afspraak.
Uiteindelijk is Pippie vrij snel geopereerd en mocht ze 3 dagen na de operatie weer naar huis. Zoals wel vaker gebeurt, bleek dat er nog wel wat meer aan de hand was met Pippie dan alleen de ziekte insulinomen. Gelukkig allemaal probleempjes waar ik chirurgisch of met medicatie wat aan kon doen. Het was zo leuk om te zien hoe een grote volwassen kerel zo lief met zo’n klein wit fretje omging. Ondanks het feit dat hij 2 uur heen en 2 uur terug moest rijden kwam hij Pippie de dag na de operatie even opzoeken. Deze liefdevolle band die je vaak kunt zien tussen een dier en de eigenaar is een van de leuke kanten van mijn vak.
De meeste fretjes hoeven na de operatie niet meer op controle te komen maar de eigenaar van Pippie wilde haar graag 2 weken na de operatie toch even laten zien. Daarnaast wil hij haar in de toekomst 2x per jaar even laten checken op de kliniek. Twee weken na de operatie kwam de eigenaar dus vol trots met Pippie langs. Ze werd steeds actiever en omvallen had ze gelukkig niet meer gedaan. Ook haar gewicht was weer op peil.
De eigenaar liet mij zijn bovenarm zien; hij had Pippie daar laten tatoeëren. Hij had zo in de rats gezeten dat ze de operatie niet zou halen en nu had hij haar alvast voor altijd bij zich. Ik bewonderde zijn (gespierde) bovenarm met inderdaad een prachtige tattoo. Daarop liet hij zijn brede borst zien met op de plaats van zijn hart een tattoo van zijn overleden vriendin. Ze was door een medisch “foutje” niet meer wakker geworden na een simpele operatie aan haar voet. Ik was even geheel sprakeloos. Geen wonder dat deze man zo in de rats had gezeten……. Ik doe altijd mijn best voor ieder dier, maar ik was wel heel blij dat ik dit fretje goed had kunnen helpen. Ook is het fijn om te ervaren dat op een simpele manier zowel eigenaar als dierenarts via mijn website belangrijke informatie konden vergaren waardoor Pippie en haar fantastische eigenaar nog lang van elkaar kunnen genieten.