Het was een beetje een koude dag en de avond voor kerst. Ik wilde graag een beetje vroeg naar huis want ik was moe en wilde thuis nog wat lekkers gaan koken voor mijn dochtertje. Ik stond al met mijn jas aan toen assistente Moniek naar mij toekwam en vroeg of ik nog even kon blijven want er kwam met spoed een erg ziek fretje aan. Oké…zuchtte ik.
Ik wachtte een uur want de eigenaar moest van ver komen. Ik hou veel van mijn beroep maar niet op dit soort momenten…..Toen ze er eindelijk waren riep ik hen mijn behandelkamer binnen en vroeg wat er aan de hand was. Het fretje was slomer de laatste dagen en had een paar keer gebraakt. Vandaag had ze vrijwel steeds plat bovenop haar slaapzakje gelegen. De eigenaar vertrouwde het niet en met de feestdagen voor de deur was hij toch alsnog maar met spoed naar mij toe gereden. Het fretje “Monaatje” was één jaar oud en gesteriliseerd. Ze werd op mijn tafel gezet en liep al snuffelend over de behandeltafel. Ze leek vrij alert en niet echt ziek. Sh.. dacht ik, heb ik daar op kerstavond op gewacht….was dit echt spoed? Maar direkt vermande ik mijzelf, wetende dat fretten slecht laten zien dat ze ziek zijn en het gedrag van het diertje zoals beschreven door de eigenaar leek wel degelijk verontrustend.
Ik begon haar te onderzoeken. Haar buikje bleek pijnlijk en vooral op een plek midden in de buik. Nu zit daar de grote buiklymfeklier en die is pijnlijk bij meerdere fretten zonder dat het direkt aanleiding geeft tot grote ongerustheid. Ik deed bloedonderzoek maar daar kwam niets uit. Ik twijfelde…… moest ik verder onderzoek gaan doen of deze fret met medicijnen behandelen voor een maagdarmontsteking. Braken komt meestal door een maag- of darmprobleem. Maar met de kerst voor de deur zou de eigenaar mij niet meer kunnen bereiken in geval het toch slechter zou gaan. Ik voelde nog maar eens in de buik van het diertje. Ik twijfelde weer. De eigenaar hielp me echter verder en zei dat kosten geen bezwaar waren en dat ik bij twijfel gerust een röntgenfoto mocht maken. Dat liet ik me geen 2x zeggen want soms wil ik dat wel maar wil ik klanten ook weer niet onnodig op kosten jagen. Het is allemaal per onderdeel wel niet zo duur maar alle beetjes bij elkaar kom je toch snel op een redelijk bedrag wat er soms moet worden afgerekend.
Op de röntgenfoto was WEL iets raars te zien. In de buurt van de buiklymfeklier was een vreemde schaduw zichtbaar. Oef….dat werd dus echt een latertje op kerstavond… WAT er precies aan de hand was wist ik nog niet, maar wel DAT er iets aan de hand was en dat het diertje die avond nog geopereerd moest worden. Na overleg met Moniek, die als altijd op de meest ongelegen tijden klaar staat om een dier in nood te helpen, werd de operatiekamer klaar gemaakt.
Het fretje werd onder narcose gebracht en voorbereid voor de operatie. Ik snee voorzichtig de buik open en inspekteerde alle organen. Op de plaats waar ik de vreemde schaduw had gezien lag een darmlis die over een afstand van 7 cm zeer donker gekleurd en opgezet was. Er zat iets in de darm wat een verstopping veroorzaakte en ook de bloedvaten in de darmwand dichtdrukte waardoor dat gedeelte van de darm afstierf. Ik sneed de darm open en er kwam een soort zwart/paars-rood gekleurd gefrommeld stuk plastikachtig papier uit. De obstructie was verholpen maar het stuk darm was niet meer te redden. Er moest een behoorlijk gedeelte van de darm verwijderd worden. Puf…altijd een intensief en precies werkje, maar ook altijd weer een uitdaging. Het lukte en ik maakte het fretje tevreden weer dicht. Ze mocht weer bijkomen en dat verliep voorspoedig.
De eigenaar was in de wachtkamer blijven wachten en ik ging het redelijk goede nieuws vertellen. Midden in mijn verhaal kwam Moniek binnen lopen en mompelde of ik even dringend mee wilde komen. Ik schrok want ik vreesde dat het misschien toch niet zo goed verliep met de recovery van het diertje. Eenmaal op de gang zag ik aan het gezicht van Moniek dat het niets ernstigs kon zijn. Ze kon namelijk haar lachen niet meer inhouden. “Kom…..ik MOET je even iets laten zien!” We liepen naar de ruimte waar het instrumentarium wordt schoongemaakt. Triomfantelijk pakte ze een behoorlijk verfrommeld briefje van 500 euro van de instrumententafel en hield het omhoog. Het was hier en daar aangekloven en niet helemaal volledig. “Zouden we hier bij de bank nog een nieuw briefje voor terug krijgen?” vroeg Moniek. “Vast wel, dit is ons welverdiende kerstkadootje” grijnsde ik.
We hebben het toch maar eerlijk aan de eigenaar teruggegeven. Die kreeg een kleur als een biet. Hij schaamde zich mogelijk dat hij zo slordig met zijn geld was omgegaan. Ik snap nog steeds niet hoe je fret bij een dergelijk kostbaar briefje geld kan komen. Ook vreemd dat het diertje het had opgegeten. Tot onze verbazing en dankbaarheid mochten we het papiertje houden en proberen er nog een fatsoenlijk briefje bij de bank voor terug te krijgen. Dat lukte en we hebben het heel braaf in de fooienpot gedaan. Het fretje “Monaatje” hebben we vervolgens “Money” gedoopt, een naam die mooier klonk en beter bij haar paste…